رادیو زمانه- فشارهای اجتماعی برای کنترل پوشش زنان مدت‌هاست که در صدر اخبار مربوط به زنان ایرانی قرار گرفته و به بهانه‌های مختلف این فشارها بیشتر هم می‌شود.
در هفته‌های گذشته به طور مرتب اخباری مبنی بر بازداشت زنان به بهانه بدپوششی منتشر شده و گاه دامن فعالان اجتماعی و سیاسی را هم گرفته است. در ماه‌های گذشته نیز روزی نبوده که خبری درباره شدت‌گیری این برخوردها منتشر نشود.
نسخه رادیویی این گزارش را بشنوید: نگاهی به نامه نرگس محمدی
گزارش‌های تصویری از برخورد پلیس با زنان، اطلاعیه‌های نیروی انتظامی و کم و بیش انتقادهای برخی رسانه‌ها و اشخاص از این برخوردها، نشان از این دارد که حکومت ایران اراده‌ای جدی در توقف این روش‌ها ندارد و تاکنون هم اقدامی از سوی دولت جدید در این زمینه صورت نگرفته است.
نرگس محمدی می‌پرسد
پس از بازداشت نرگس محمدی، فعال حقوق زنان به بهانه پوشش نامناسب در مقابل برج میلاد در شنبه شب گذشته و انتشارعکس‌های او در سایت‌های خبری، او نامه سرگشاده‌ای خطاب به وزیر کشور منتشر کرد و در آن خواست که جلوی این رفتارها با زنان ایرانی گرفته شود.
او در نامه خود از وزیر کشورخواسته تا دستور دهد به عنوان یکی از زنانی که مورد تعرض ماموران قرار گرفته است، با همان پوششی که سایت‌ها منتشر کرده‌اند، در وزارت کشور حاضر شود تا کارشناسان این وزارتخانه توضیح دهند کدام قسمت پوشش او غیر اسلامی و غیرقانونی بوده است تا یا او در این زمینه توجیه شود یا ماموران.
نرگس محمدی در این نامه که خطاب به عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت روحانی نوشته شده، شرحی از جریان برخورد نیروی انتظامی با خودش داده است :«عصر روز شنبه ۱۶ شهریور به همراه فرزندانم علی و کیانا برای شرکت در یک برنامه فرهنگی – اجتماعی با عنوان “دختران نور و آفتاب” راهی برج میلاد شدم. جلوی در تالار سعدی چند خانم با پوشش چادر مشکی و چند نفر نیروی انتظامی ایستاده بودند و مانع ورودم شد. دلیل را پرسیدم. جواب دادند مشکل حجاب دارید. از تعجب خنده ام گرفت.» او به ویژگی‌های لباس خود در هنگام این اتفاق اشاره می‌کند و اینکه هیچ مشکلی از نظر پوشش و معیارهای اسلامی نداشته است.
نکته مهم در نامه نرگس محمدی، طرح پرسش‌هایی است که تاکنون جز در قالب گزارش‌های مطبوعاتی یا اعتراض‌های ضمنی و غیررسمی مطرح نشده‌اند و کسی به طور رسمی خواهان پاسخگویی به آنها نشده است.
این فعال زنان در نامه خود از وزیر کشور پرسیده است: «معیار پوشش قانونی چیست؟ مردم از کجا باید بدانند ماموران در مورد معیار پوشش چگونه می‌اندیشند؟ قانونی بودن لباس را چه مرجعی تعیین می‌کند و چگونه به مردم اعلام می شود؟ حد برخورد ماموران چقدر است و آیا قانون اجازه می‌دهد تا تعرض کلامی یا رفتاری یا برخورد خشن با زنان محترم جامعه داشته باشند؟ آیا چاپ و انتشار تصویر زنان ایرانی در سایت‌ها و رسانه‌های عمومی به لحاظ قانونی و شرعی حلال است؟»
اینها پرسش هایی است که اگر به آنها پاسخ داده شود، راه بسیاری از برخوردهای خشن و غیرقانونی با زنان بسته می‌شود.