فریدام‌هاوس در آخرین گزارش سالانه‌اش که در زمینه وضعیت آزادی اینترنت در ۶۵ کشور مختلف منتشر کرده است، ایران، سوریه و چین را سه کشوری نام برد که در بدترین وضعیت آزادی اینترنت به سر می‌برند.
به نقل از توانا تک، در این گزارش به هر کشور یک نمره داده شده که نشان‌دهنده وضعیت آزادی اینترنت آن کشور است، هرچه این نمره کمتر باشد، آزادی اینترنت در آن کشور بیشتر است، نمره ۱۰۰ برای کشوری با حداقل آزادی اینترنت است. اگر این نمره بین صفر تا ۳۰ باشد، وضعیت اینترنت آزاد است، از ۳۱ تا ۶۰ نشان‌دهنده تا حدی آزاد، و از ۶۱ تا ۱۰۰، وضعیت اینترنت غیر آزاد بیان شده است.
نقض حقوق کاربران، محدودیت‌ها در زمینه محتوا و همچنین موانع و محدودیت‌های دسترسی، مهمترین عوامل در تعیین آزادی وضعیت اینترنت است.
نمره ایران در این ارزیابی ۸۹ است و در فهرست کشورهایی که فاقد اینترنت آزاد هستند، در کنار ازبکستان، پاکستان و بلاروس قرار گرفته است.
نمره ایران در سه عامل تعیین کننده برای ارزیابی آزادی اینترنت به شرح زیر است :
نمره نقض حقوق بشر ۳۶ است (صفر بهترین- ۴۰ بدترین)
نمره موانع و محدودیت‌های دسترسی به اینترنت ۲۲ است (صفر بهترین- ۲۵ بدترین)
و در بخش محدودیت‌ها در زمینه محتوا نمره ایران ۳۱ است (صفر بهترین- ۳۵ بدترین)
این نمره‌ها ایران را به بدترین جایگاه در دنیا از نظر وضعیت آزادی اینترنت رساند، ایران پایین‌ترین میانگین سقف سرعت ارتباطی را داراست، و در میان ۱۹۲ کشور دارای رتبه ۱۵۶ است.
در این گزارش به جز بیان رتبه بد ایران در میان سایر کشور‌ها در دنیا، در خصوص آزادی اینترنت، اشاره به حکم‌ها و مجازات‌های سنگین برای فعالیت‌های اینترنتی درایران شده است. یکی از بند‌های پایانی این گزارش در مورد آزادی اینترنت اینگونه گفته شده است :
«اینترنت نه فقط برای ارتباطات شخصی یا دریافت خبر و اطلاعات مهم است، بلکه برای مشارکت سیاسی و مدنی هم حیاتی است. در نتیجه، مبارزه برای آزادی اینترنت را نمی‌توان از مبارزه برای آزادی در هر زمینه دیگری جدا کرد.»
در این گزارش همچنین به گسترش کنترل بیشتر دولت‌ها در فضای اینترنت اشاره شده که فریدام‌هاوس در مورد عواقب این کار هشدارهای لازم را داده است.
ایران در حالی که در وضعیت بدترین‌ها در دنیا به لحاظ آزادی اینترنت قرار گرفته است، نسبت به سال گذشته نمره آن یک نمره بیشتر شده و وضعیت آن نسبت به سال گذشته بدتر شده است.